Λίγα ερείπια οχυρώματος σώζονται σε απόκρημνο λόφο Βόρεια του χωριού, σε ύψος 730 περίπου μέτρων. Τα γενικά χαρακτηριστικά του είναι τα εξής :

1. Έχει τοιχοποιία χωρίς συνδετικό υλικό (ξερολιθιά). και με πρόχειρη άρμοση. 

2. Κάποια τοιχοποιία με φάρδος περίπου 2 μέτρα σώζεται σε πολύ λίγα σημεία της Βόρειας πλευράς του περιβόλου και σε ύψος όχι μεγαλύτερο του 1 – 1,5 μέτρου . Από την έλλειψη σημαντικής ποσότητας σκόρπιων λίθων στο πρανές, συμπεραίνεται ότι η οχύρωση δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 3 – 3,5 μέτρα σε ύψος.

3. Υπολείμματα τείχους δεν παρατηρούνται στην απόκρημνη Νότια πλευρά.  Φαίνεται ότι θεωρήθηκε πως ο γκρεμός παρείχε επαρκή ασφάλεια. Επίσης η τοιχοποιία λείπει και από κάποια άλλα, σχετικά απρόσιτα τμήματα του περιβόλου, όπου οι υπάρχοντες βράχοι είχαν ενσωματωθεί  στην οχύρωση. 

4. Δεν παρατηρούνται καθόλου θραύσματα κεραμικών, τουλάχιστον στα ακάλυπτα και προσβάσιμα σημεία  του οχυρού. Αν πράγματι υπάρχουν, πρέπει να είναι σε πολύ μικρές ποσότητες.

5. Δεν φαίνεται να υπάρχει πηγάδι, δεξαμενή ή πηγή μέσα αλλά ούτε και κοντά στο οχυρό.

 

Η θέση του και η κατασκευή του είναι παρόμοιες με άλλες οχυρώσεις που έχουν βρεθεί στην Ελλάδα αλλά οι περισσότερες δεν έχουν χρονολογηθεί ακόμα (Αναφορά). Τρεις από αυτές που ερευνήθηκαν επαρκώς, της Καλίδονας στην Ηλεία, του Κορυνού στην Βοιωτία (κοντά στο κτήμα του Τατοϊου και νότια του χωριού Πράσινο) και της Πολιόχνης στην Λήμνο εκτιμήθηκε ότι χτίστηκαν αντίστοιχα

α) κατά την Πρωτο-Ελλαδική περίοδο, δηλαδή γύρω στο 2200 π.Χ. και

β) πριν από την  Πρωτο-Γεωμετρική περίοδο, δηλαδή οπωσδήποτε πριν από το 900 – 1000 π.Χ.

γ) Γύρω στ0 3000 π..Χ. 

Αν ισχύει η αναλογία αυτή τότε συμπεραίνεται ότι η αρχική κατασκευή του οχυρού εδώ στην θέση του «παλιού κάστρου» θα πρέπει να τοποθετηθεί οπωσδήποτε πολύ πριν από την ιστορική εποχή, ενώ δεν φαίνεται να είχε και σημαντική χρήση μετά. 

(Δημήτρης Οκκαλίδης)